Οι ώρες υφαίνουν το πανί,
η νύχτα το βάφει·
οι μνήμες αναδράμουν στο μίτο
κλωστή την κλωστή,
λεπτό το λεπτό
φανερώνεται του χρόνου το σώμα.

Σταγόνα τη σταγόνα
γυρνάει ανάστροφα η ζωή
και αδειάζει.

    Το δέρμα του χρόνου, Γαβριηλίδης, 2012