Άγγελε της χιονοθύελλας και των
μπλακάουτ, ξέρεις τα βατόμουρα,
εκείνα τα ρουμπίνια στον πράσινο κήπο
του παππού μου;

Anne Sexton

(στην Τερέζα)

Ι.

Αν ήθελα να υπάρχει παράδεισος και μετά θάνατον
θα ήταν ακριβώς για τη μικρούλα Τι που κάποτε ένα
απόγευμα χειμώνα κάποιου κήπου βγήκε απ’ το σπίτι
της φορώντας τα τακούνια της μητέρας που είχε φύγει.
Χιόνιζε. Φύσαγε βοριάς και το πυκνό το χιόνι έθαβε
προσδοκίες κουζινικά κούκλες χρυσαφικά ρουμπίνια
από σκασμένα χείλη τιτιβίσματα σπουργιτιών ώσπου
σκοτείνιασε κι η μητέρα δεν ερχόταν.
Τότε την κυρίευσε η ιδέα του απαγορευμένου παγωτού
και βάλθηκε να καταπίνει λαίμαργα χιονονιφάδες

ΙΙ.

 
Άνοιξη ανθίζουν τ’ αναπάντητα του κόσμου και η μι-
κρούλα Τι που τώρα αλλιώτικα μόνη γιορτάζει τα ογδό-
ντα ακολουθώντας τις νύχτες ίχνη μυστικά διασχίζει
χιονοθύελλες στον κήπο κι επιστρέφει. Σκάβει το χιόνι
σκάβει τις λέξεις.
Ανησυχεί για τα σπουργίτια. (Είναι και η μικρή η γαλα-
τιέρα που δεν βρέθηκε)

      Η Γιασμίν ο Άχμεντ και Ιζάρ ο μικρός τους γιος, Μικρή άρκτος, 2022