Βήμα βαδιστικό και με άνεση της κατηφόρας

που άλλωστε. Το δρόμο εκείνο όλο κατέβαιναν 

θυμάμαι αργά καθώς ξεμάκραιναν τα βήματα 

τις σκιές. Βήμα το σκέπαζε καμιά φορά ένα βή-

ξιμο το φλέμα που έφτυνε ο άγνωστος διαρκώς 

κάτω απ' το παράθυρό μου κατεβαίνοντας και 

δεν ξεμάκραινε χωρίς να πλησιάζει. Ούτε ξεμά-

κραινε παρά ακουγόταν σταθερά και απ' την αρ-

χή ως το τέλος που άρχιζε

     Κάτω στον ύπνο, Κέδρος, 1986