Κάθε φορά που σκέφτομαι
να κλείσω ραντεβού
στον ψυχολόγο
καταλήγω κάπως
να κλείνω στο κομμωτήριο
και κόψε-κόψε
με μπερδεύουν στον δρόμο
για στρατιωτάκι
ξέρεις –ακούνητο, αμίλητο, αγέλαστο

ακούνητο –τρόπος του λέγειν
γιατί για τον πατέρα
είμαι καρακουνιστό
για σένα όμως,
το πιο γλυκό κορίτσι

και σε ρωτώ
για πόσο ακόμα θα βαράω προσοχή
σε σφυρίγματα μικροαστών τσελιγκόπουλων
με μικρό κοπάδι, που όμως το λογαριάζουν για μεγάλο
και σου θυμίζω
στρατιώτης δεν είμαι, μόνο παλεύω ισορροπώντας
πάνω στα άλογα αυτού του κόσμου 

απάντησέ μου αν μπορείς
γιατί φοβάμαι πως
δεν θα τα καταφέρουμε
εγώ και άλλα σαν και μένα
να είμαστε κάτι απλό
ή έστω κάτι περισσότερο
από μια κατηγορία ανθρώπων που προφέρεται δύσκολα
και προσφέρεται εύκολα
από τη μέρα ύπαρξης μηδέν
να αγαπηθεί
σαν να έφτανε πράγματι
γερό να ’ναι και ό,τι να ’ναι

      Και ο κόσμος τι θα πει; Κάπα Εκδοτική, 2023