Μύριζε τη σιωπή όπως μια μαύρη πέτρα πέφτει
μες στα όνειρά μας.
Η ώρα κοιταζόταν στα μάτια της κι ήταν πάντα
απόγευμα.
Τίποτα δε σήκωνε θόρυβο εκτός από μέσα και μετά.
Ώστε λοιπόν είχα κι εγώ μητέρα!

      Σημεία Στίξεως, Κέδρος, 1979