Στον πατέρα μου

Ο καβαλάρης που έχανε διαρκώς από μάχη σε μάχη
Ταξίδευε συνέχεια από χωριό σε χωριό
Με το άλογό του
Και έλεγε τις ηρωικές ιστορίες του στα παιδιά της πλατείας.
Πάντα στις διηγήσεις του ήταν ο χαμένος
Ο ηττημένος στη ρώμη των κραυγαλέων αντιπάλων
Ούτε γυναίκα, ούτε νίκη
Παρά μόνο τη στιγμή που τελείωσε η μάχη του
Έδινε το χέρι για να συγχαρεί τον αντίπαλο.
Να του δωρίσει τη νίκη.
Αυτή ήταν η στιγμή της νίκης του ηττημένου καβαλάρη.
Να μην νικάει ποτέ,
Αλλά μόνο να παρατηρεί τον χαρακτήρα του αντιπάλου του
Και αργότερα να του μιλήσει για τη δύναμη της ήττας.
Αυτή ήταν η μόνη λευκή σελίδα,
Εκεί που έγραφε τις αφηγήσεις του.

Έβλεπε στους νικητές του μικρά παιδιά.
Έπαιζε με τα παιδάκια
Τους χάριζε τις νίκες, για να βλέπουν
Πόσο χαρούμενος μπορεί να είναι ένας ιππέας που όλο χάνει.

       Οι καρδιές των ζώων, Ενύπνιο, 2022