Συνάντησα τους μάντεις φίλους μου
Σε καφενείο πλησίον της Πλατείας Συντάγματος.

Έπιναν και συζητούσαν κι είχαν μια χαλύβδινη Ράβδο
Να μουρμουρίζει τα μελλούμενα του τόπου.

(Αν θαρρείς συνδιαλέγομαι με τα τωρινά)
Θεώρησα τρελή προσπάθεια σ' εμένα, και το χτες, και το αύριο,

Να παίρνω αποφάσεις για το πώς και το είθισται του κόσμου.

Ο κόσμος των ταξιδιών μου είναι πλατύς
Ο κόσμος των ποιητών είναι μετρημένος -ενίοτε χωλαίνει.

Ω Ραμαζάν, δε συνειδητοποιείς
Το γυμνό της εποχής, και τα κορμιά τους που πληγιάσανε,

Ούτε ότι οι θεοί θα 'ρθουν ποτέ
Για αυτά που καθόμαστε και γράφουμε.

    Οι γάτες του ποιητή Δ.Ι.Αντωνίου, Το Ροδακιό, 2012