Στις γιορτές ο πόλεμος σταματούσε.

Ανοίγαμε τότε

Οι

 ξένοι

λυρικά

τις ομπρέλες

μας

και  τα δόντια έλαμπαν

και το δέρμα που κατοικούσαμε

λογαριαζόταν

εκεί

όπου τα στάχυα ψηλότερα των ώμων

όπου η θάλασσα

 ευλαβικά

γίνεται

ένα με

τη

γη

η σκέψη το σώμα ο λόγος

στο τέλος

ένα

κι 

ένα

σαν

εκκλησιές

έπεφταν χωριστά

ανάλογα με τη φήμη τους

      Ντακάρ, Μελάνι, 2020