Πώς μέρες γυμνασμένες απ' όνειρα πυκνά
νύχτωσαν σε έγνοιες βαθύτερες
από ρυτίδες υπεραιωνόβιου;
Κάθε τόπος νέος κόπος.
Σφυρηλατημένα υγρά μάτια.
Μια υπόκωφη αναστάτωση
μέσα σε κάθε κοφτερή ανάσα.
Το αργοπορημένο βλέμμα
του περιβάλλοντος τυφλό.
Ρούτερ κι αόρατες σημαίες 
στα πόδια φίδια καλώδια.
Μέρες κατηφείς συρρικνωμένες 
στους κροτάφους. 

     Απνευστί,  2019