ο κόσμος κοιτούσε 

προσεκτικά τις κουρτίνες

του σαλονιού

περιεργαζόταν μετά μανίας

τα νήματα και τα γαζιά 

και εγώ

και εγώ 

– ίσως και εσύ μα δεν το ξέρω –

πίσω

πιο πίσω

και από μένα

– ίσως και από σένα μα δεν το ξέρεις –

τόσο πίσω

ξερίζωνα ένα ένα 

τα δόντια μου 

στο κόκκινο ημίφως 

του ουρανού

πίσω 

πιο πίσω 

απ’ τις κουρτίνες της στιγμής

– θα πάψω να μιλώ

σαν σχηματίσω χείλη –

     ό,τι ΛύΠει ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓείΤΑΙ, Σαιξπηρικόν, 2023