Ο φόβος στεγνώνει τη γλώσσα. 

Tα ανοιχτὰ φωνήεντα κλείνουν, 

στενεύουν στην άκρη. 

Εφεξής θα μιλάς μόνο με σύμφωνα, 

θα πληγώνεις τα χείλη. 

Η ανάσα σου δύσκολη, 

μια εκκρεμότητα μέσα και έξω. 

Καταμεσήμεροι άνεμοι καυτοί 

θα σε γεμίσουν άμμο. 

Εντέλει θα ’χεις αυτὸ που αξίζεις: 

Στόμα ερήμου. 

        Πεζή οχούμενη, Κίχλη, 2018