εκείνος, γεννιέται διαλύεται και αναδιατάσσεται συνεχώς με την
ίδια πάντα οριστικότητα. Φτιάχνω έναν λόγο για να μπορώ
να τον δω. Να λέω αυτός ο λόγος και. Να γυρνώ όποτε θέλω
στη σαρκοφόρα του μορφή. Του χαρίζω τότε ό,τι ζητά. Τα λόγια
που μιλά και τα λόγια που κρύβεται. Έχεις μια τέτοια σημασία
πάνω μου, μου λέει με οργή. Όπως κάθε ασήμαντη εξουσία,
αντηχώ χωρίς καμία ευθύνη. Τα σώματα μας παλεύουν. Βλέ-
πουμε ο ένας στον άλλον. Γι αυτό σ’ έφτιαξα κι εγώ, μου λέει,
εύθραυστη όπως η απορία και οι χειρονομίες της. Έχεις δίκιο
του κάνω ήδη πιο αναγκαία από πριν. Και σπάμε συνέχεια·
χαρίζοντάς ένα μικρό τζάμι στον καθένα

    Παρασημαντική, Θράκα, 2018, Ενύπνιο, 2021