Μιλούσε αγγλικά και γαλλικά αλλά σκεφτόταν και παραμιλού-

σε μόνο στα ρώσικα. Ναι, φυσικά και γεννήθηκε στη Ρωσία μα

η γλώσσα και η σκέψη του ήταν ζητήματα που άπτοντο - γεγονός

εξακριβωμένο - της νευροβιολογίας. Οι εγκεφαλικές νευρικές

συνδέσεις του σχημάτιζαν τον πολεοδομικό ιστό της Αγίας

Πετρούπολης την εποχή του Μεγάλου Πέτρου ενώ το νευρωνικό

του κύκλωμα πυροδοτείτο κυρίως από τις λευκές νύχτες του Ιουνίου.

Η Βύρα, η εξοχική περιοχή νότια της Πετρούπολης που έπαιζε παιδί

τα καλοκαίρια, ερχόταν στα όνειρά του. Μια Κομπρέ χωρίς μαντλέν,

μια Κομπρέ με σαμοβάρι. Ονειρευόταν στα ρώσικα.

Όταν κυνηγούσε πεταλούδες στις όχθες του παγωμένου Νέβα ή στις

πανύψηλες λευκές σημύδες, γλυκόλογα στα ρώσικα ξεστόμιζε.

Τον Ντοστογιέφσκι, τον Βιεννέζο, τον Καμύ αλλά και τον Μπαλζάκ,

των Φώκνερ και τον Πάουντ, τους έβριζε στα ρώσικα.

Και όταν χαιρέκακα ξεκαρδιζόταν στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ,

όπου, διδάσκοντας ρεαλισμό ένα ολόκληρο εξάμηνο, η μόνη ερώτηση

που έκανε στους φοιτητές ήταν "τι χρώμα είχε το μπουκάλι με το

δηλητήριο που ήπιε η μαντάμ" και αυτοί δεν ήξεραν, ναι, ναι, με γέλια

ρώσικα ξεκαρδιζόταν.

Όσο για τη Λολίτα του που αγάπησε πολύ, τη μεγάλωσε και τη

νοστάλγησε για πάντα, με θλίψη απέραντη, θλίψη ρώσικης στέπας.

Έμενε σε ξενοδοχεία. Ποτέ δεν είχε σπίτι. Το σπίτι που αγάπησε

ήταν το πατρικό του.

Στη Ρωσία.

                                       From Russia with Love, εκδ. S@misdat, 2020