χιόνια

Μισέρημος
2018

                                                                                                                                        προσπαθούσε να κόψει ο ένας
                                                                                                                                        το κεφάλι του άλλου και να το φάει
                                                                                                                                        τόσο πολύ αγαπούσαν

 

 

ήμασταν στ’ αλήθεια πολύ ερωτευμένοι
διασχίζαμε τρέχοντας την πλατεία Ομονοίας
μου ‘μπηγες σύριγγες στα μάτια
γινόμουν νερό και κυλούσαμε
χιόνι λιωμένο
ανάμεσα σε μετανάστες
παλιά φρικιά
καρέκλες καφενείων
και τουαλέτες

καμιά φορά παίρναμε τα όρη
μας ήθελε τρελλούς αυτή η συνήθεια
επίσης άλλοτε παρίστανε καθένας μας τον αποσβολωμένο

μια μέρα είπες θα σε διαδεχτεί η άνοιξη
είπα κι εγώ θα φάω το καλοκαίρι
τι δουλειά είχαμε εμείς
λιωμένα χιόνια
μέσα σε όλα αυτά – μου λες;

κούμπωσε πάλι το παντελόνι σου
δώσ' μου τη φούστα
αυτός ο πάγιος χειμώνας
δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα

 

     Μισέρημος, Μανδραγόρας, 2018

Περισσότερα από τον/την Ζησάκη Κατερίνα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά