Άτιτλο 2.

Χωρίς εαυτό
2022

αγάπησα έναν άντρα που πεθαίνει 

το τριχωτό της κεφαλής πουλιά και φύκια 

ήβη έντρομη αγριωπή φυλή 

πόδια στην έξοδο και χέρια στο κανάλι 

το πιο σκοτεινό για μιας πόλης λιμάνι 

που δεν είχε όνομα 

 

έναν άντρα κόσμιο 

λογοδίωκτο άλογο που ορμούσε 

να λύσει το αίνιγμα μέσα από μένα

 

έναν άντρα αιωρούμενο 

άκρες χειλιών αμφίθυμα 

στο πάνω και το κάτω 

 

έναν άντρα χριστό 

με νεράκι ζεστό να του πλένω τα πόδια 

ενώ εκείνος έβγαζε από τα δίχτυα μαλλιά μου

ασημένια ψάρια 

που έκρυβαν μέσα στη ραχοκοκαλιά τους  

πείσμα αιωνιότητας

 

έναν άντρα από σκόνη 

που έπαιρνε σχήματα 

που αγκάλιαζε σκόνη

 

έναν άντρα σπίτι 

καταιγίδα οξύτατης μορφής  

απ΄ τη σκεπή

 

μας χαιρετούσαν πλοία 

η αρκτική 

απαρηγόρητοι 

 

- έχουν

χιλιάδες λέξεις για το χιόνι ξέρεις 

 

      Χωρίς εαυτό, Έρμα, 2022 

 

  

Περισσότερα από τον/την Ζησάκη Κατερίνα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά