Με πήρε με τη νέα του μηχανή και πήγαμε βολτίτσα
στο Καραμπουρνάκι. Σκοτάδι, εδώ κι εκεί σταματημέ-
να γιώτα-χι, απέναντι η σεισμόπληκτη Θεσσαλο-
νίκη. Παντού αγκάθια. Προχωρήσαμε σε κάτι χαλά-
σμένα τσιμέντα. Εδώ, πριν λίγα χρόνια, ήταν το λα-
ϊκό ξενυχτάδικο «Καλαμάκι.» Ακόμα υπήρχε η
στραπατσαρισμένη πίστα και το πάλκο για τα όργα-
να. Εδώ είχαν παίξει ο Τσιτσάνης και ο Μάρκος, εδώ
είχα δει από τα σύρματα τη Γιώτα Λύδια να τραγου-
δάει την «Παρανομία.»

Σκέφτηκα: «Μόνο ο έρωτας ξέρει να εκμεταλλεύεται
τα χαλάσματα.» Και ξαπλώσαμε πάνω στο ζεστό
τσιμέντο, εκεί που κάποτε είχαν ακουστεί τα πιο λυ-
πητερά τραγούδια της αγάπης.

  Νεκρή πιάτσα, Μπιλιέτο, 2000