Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931 όπου και ζει. Σπούδασε κλασσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο το 2011 τον αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα. Πρώτη φορά εμφανίστηκε στα γράμματα το 1950 με την ποιητική συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού Διαγώνιος (1958-1983), όπως και των Εκδόσεων Διαγώνιος (1957-1998) και της Μικρής Πινακοθήκης Διαγώνιος (1974-1995). Έγραψε τις ποιητικές συλλογές: Εποχή των ισχνών αγελάδων, Κοχλίας 1950, Ξένα γόνατα, Θεσσαλονίκη 1957, Ανυπεράσπιστος καημός, Διαγώνιος 1960, Το κορμί και το σαράκι, Διαγώνιος 1964, Ο αλλήθωρος, 1970, Το αιώνιο παράπονο, Διαγώνιος 1981, Η πιο βαθιά πληγή, Διαγώνιος 1998, Νεκρή πιάτσα, Μπιλιέτο 2000. Εκτός από ποιήματα, το έργο του περιλαμβάνει πεζά, κριτικές, μεταφράσεις από τ’ αρχαία ελληνικά, καθώς και μελέτες για το ρεμπέτικο τραγούδι, τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία κ.ά. Βιβλία του μεταφράστηκαν στ᾿ αγγλικά, γαλλικά, σουηδικά και δανέζικα. Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του με τον τίτλο Εναντίον (γραμμένο το 1979) όπου αναφέρει: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε».
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη