- 2012
Τα βήματα των σκοπευτών είναι τα αναφιλητά
των δρόμων.
Οι δρόμοι, ως γνωστόν, δεν κομπιάζουν ποτέ και
δε δειλιάζουν ποτέ.
Οδηγούν και υποδέχονται.
Πάντοτε κι άλλους.
Με στραμμένο το κεφάλι στο στόχο.
– Είναι το μόνο που απέμεινε;
– Ήταν πάντα το μόνο που υπήρχε.
Εγώ δεν υπολογίζω τα χιλιόμετρα, παρά μονάχα πόσοι
τα διανύουν.
Δεν ανασύρω την ψευδαίσθηση, την παρασύρω.
Δε χαμπαριάζω από τα θέατρα σκιών, παρά μονάχα
απ’ τους ανθρώπους.
– Τι να χρωστά ακόμη η άνοιξη;
Παλιούς, καλούς χειμώνες.
Μετά την ενηλικίωση, Μελάνι, 2012
Περισσότερα από τον/την Τζατζιμάκη Ελένη
-
Μετά την ενηλικίωση