Μετά απ’ τον έρωτα που της πρόσφερε, κατά τη συμφωνία τους,
επέστρεψε στο δωμάτιο ντυμένος τα ουδέτερα σκουρόχρωμα ρούχα του.
Ένα ζευγάρι τεράστια γυαλιά
πλαισίωναν σαν κάδρο τα γαλανά του μάτια.

Μια φωνούλα στο αυτί της περιγελούσε τη μάσκα του.
Τα γυαλιά δεν έχουν φακούς.
Θέλει να πει, τάχα, δεν είν’ αυτός που ένιωθες
πριν λίγο γυμνό.

Και το σώμα της έλεγε:
Ας μείνει η πηγή της ηδονής που απόλαυσες (κατά
τη συμφωνία σας)
καλυμμένη στα ουδέτερα, σκουρόχρωμα ρούχα.

Γιατί είναι καλά κι έτσι,
να είναι πεπερασμένη η ηδονή.
Είναι καλά,
να κλείνει η πόρτα τη συμφωνημένη ώρα.

Καλό απόγευμα, Άννα.
Καλό απόγευμα, Τομ.

      Dromalí, η βαλίτσα, 2024