Τα μάτια της 
συνήθως εικονίζονται κλειστά.
εκ γενετής τυφλή, οι ίριδες σβησμένες.
άνοιξαν λένε μόνο μια φορά
όταν ήταν παιδί
είδαν τον ουρανό μετά τη γη
(βουνά ποτάμια δέντρα και πουλιά)
και κλείσαν πάλι. 

δεν πρόλαβε να καλοδεί,
την Ομορφιά δεν τη συνήθισε 
άρα θα τη σεβόταν υποθέτω.

στο Σέμπινο βρέφος ακόμα 
θήλαζε μόνο πέντε μέρες τη βδομάδα:
τετάρτες και παρασκευές κοιμόταν.
έψαχνε ήλιους πίσω.
στη Μόσχα μετεπαναστατικά
διωγμένη από τους μπολσεβίκους αδερφούς της

προφήτευε μια επιστροφή στο ξύλινο άροτρο:
το ξύλο του 
θα οργώσει την αλαζονεία έλεγε
μην κρίνετε έλεγε 
κάθε αμνός θα κρεμαστεί από την ουρά του.

πέθανε στα εβδομήντα της

μήνες πριν απ’ τον Στάλιν.

παρά τις φήμες περί του αντιθέτου

μάλλον δε τον συνάντησε.

καθένας τους φορτώθηκε το φωτοστέφανό του.

σήμερα κρέμεται στους τοίχους σιωπηλή.

χαμογελάει σπάνια.

το φως δεν αστειεύεται, να ξέρεις.

      Τα καρφιά μένουν, Θράκα, 2019