Θνητή προφητεία

Ο μόνος πιστός ένοικος
2018

του Ηλία Ν. Μέλιου

 

Την ώρα της ηγεμονίας
του ασβέστη
η φήμη της ανάστασης
γέννησε ανέπαφα
το φως, το χώμα, το νερό,
τη δόξα.

Τον καιρό εκείνο
που στον άκτιστο τρούλο
κρεμόταν μια κανδήλα θάλασσα,
ψιλοβρεχε
την αμαρτία των νόμων

εκείνον τον καιρό,
εμολύνθη στα χρυσά το εργαστήριο
του Προμηθέα Πανίσχυρου
που οι θεοί
έκρυβαν τις αλήθειες στο έρεβος
όπου ζευγάρωνε το φως.

Μακάριοι πολίτες και πολιτικοί
στη δικαιοσύνη
της γκαστρωμένης δόξας
του Ομήρου.

Μακάριοι οι γονείς π' αγκαλιάζουν τη γη,
και λάμπουν τ' άρματά τους.
Ομολογίες λοιπόν
γι' αγάπες δολοπλόκες
ομολογίες για επίορκο τον θάνατο.

Άλλωστε δεν υπήρξανε ποτέ
ο Κάιν και ο Άβελ
ούτ' ο τυφλός Αβραάμ

απλές οι προφητείες
για ατείχιστη την πόλη,
για τις επτά πτώσεις
από τη γέννηση έως την ταφή,
για τον αστράγαλο της Ηρωδιάδος,
που λάτρεψαν θνητοί
ή βασιλείς

και ήρωες αθάνατοι
της πιο Καινής Διαθήκης.

 

      Ο μόνος πιστός ένοικος, Πικραμένος, 2018 

Περισσότερα από τον/την Σκιαθάς Δ. Αντώνης

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά