Μορφές στερεότυπες καθηλωμένες

στο θάλαμο μιας αιώνιας αναμονής για κάτι καλύτερο

Με κρασί το ρίξανε σε κάτι θρήνους ακατανόητους για τον κόσμο

τον άδρομο στον έρωτά τους

Έξω ο κόσμος πεινάει και διψάει

μέσα σε πόλεις με καπνισμένους ορίζοντες

Αυτοί σαρακιάζουν στα βάθη του μηδέν

με λέξεις σημαντικότερες, καθώς νομίζουν

απ’ όλες τις νομοτέλειες μαζί

“Οι δρόμοι αδειάζουν γρήγορα απόψε και σβήνουν τα φώτα το ένα πίσω από το

άλλο σαν άμπωτη αφήνοντας πίσω αγάλματα και βράχια κοφτερά. Είμαι ανήσυχος

όσο περνάει η ώρα για το αόριστο και το άγνωστο, το δικό μου και του κόσμου που

είναι για μένα πιο μακρινός από το άπειρο.

Και το φως που χάθηκε ξαφνικά, αλίμονο, με καταδίκασε σε με μια ειρκτή ερημιάς.”

Χωρίς ιστορία υπακούν σε νόμους της αγοράς

Τι ονειρέματα και τι αναπτύξεις

γεμάτες σημασία για το αυγό του Κολόμβου

Τι λέξεις ανεμοσυρμές

Τι θρήνοι ανάπλεκοι

Κάπως να αποστασιοποιηθούν

Κάπως να ξεχωρίσουν

Κάπως να σωθούν

Δεν θα πουν κάτι καινούργιο ούτε θα κάνουν κάτι σπουδαίο

Όλοι τόσο ίδιοι καθώς ναυαγούν στα λεξικά

      [2020]