(Στο ζεύγος από τις Λευκές νύχτες του Ντοστογιέφσκι)

Τώρα που πάψαμε να κηλιδώνουμε 

τη σιωπή με λέξεις,

στα καθαρά λευκά σεντόνια 

θα ξαπλώσει ο χρόνος, 

κοιτώντας μας προκλητικά.

Σας την έφερα!

- μας λέει η ματιά του η θανατηφόρα -.

Το λευκό δεν σημαίνει την αγνότητα 

αλλά την απώλεια,

τον αποχρωματισμό των συν αισθήσεων, 

το στεν άχωρο και το κοινό κενό.

Πιάσε το νήμα της μνήμης 

να σε οδηγήσει στον πάτο 

των επιθυμιών

για να αναδυθείς

στην λευκή επιφάνεια

της λίμνης του πραγματικού.

      Περί έρωτος ως μόνου δαιμονίου, Μελάνι, 2020