οι γυναίκες σαν εμένα δεν γνωρίζουν πώς να  
μιλάν. Μια λέξη σκαλώνει στον λαιμό τους       
σαν αγκάθι που επιλέγουν να καταπιούν         
                                      Μαράμ Αλ-Μαρσί

Όσο για τον αδερφό μου
Όχι δεν τον σκότωσα εγώ.
Άλλος αφανισμός
Πιο βαθύς αυτός, με είχε απορροφήσει
Του εαυτού μου·
Σκάλιζα με όλα μου τα δάχτυλα
Είδωλο μητέρας σκοτεινής
Στο εσωτερικό της σάρκας.
Απ’ έξω η μορφή μου.
Όπως σηκώνει κανείς ο φως
Έτσι λατρέψαμε η μια την άλλη.

                                                           [Οι ερωτήσεις ήρθαν πολύ αργότερα
                                                                   σχεδόν μαζί με τις απαντήσεις.

                                 Έτσι δεν στρέφει τον καθρέφτη της η μνήμη στο στάχυ
                                                                                         πριν τον άνεμο;

                                           Τόσο δεν χρειάζεται να καρφωθεί ένας ίσκιος;]

Απόδειξη
Τούτοι οι σπασμοί,
Κρασί στο χώμα - 
Πιες το·
Μες στο κρασί υπάρχουν τα λόγια όλων των ανθρώπων.
Έλα, λοιπόν, να παίξουμε, πατέρα μου.
Αυτή τη φορά
Θα κάνω εγώ τη θάλασσα
Εσύ κάνε τον βράχο.

     encore Γυναίκες της Οδύσσειας,  Μελάνι, 2016