Λοιπόν
Είμαι ολομόναχη

Όπως το ζήτησα.

Αποκομμένη από το στήθος που στενάζει
Ανέμους άκακους.

Φυσάει και δεν κρυώνω πια
Είμαι ολομόναχη
Φυσάει.

Τα δέντρα χάνονται σ' αδέξιες χειρονομίες
Σκέφτονται κάτι ανήλικο
Θ' ανθίσουν.

Αλληλούϊα.

Ο κορυφαίος των φύλλων αναστρέφεται.
Στην άλλη όψη,
Το ρίνισμα του ασημιού που αποκολλήθηκε
Από τη βιασμένη μουσική.

Καληνύχτα, νύχτα μου
Είμαι ολομόναχη.

  Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971