(Οι παίκτες ξαφνιασμένοι, με κόκκινα μάτια σαν κουνέλια. Trapola σημαίνει παγίδα)

Πώς βρέθηκα εδώ;
Εκ μέρους κάποιου. Κοινού προγόνου μάλλον.
Θαρρώ, εγώ
Δεν ήθελα να παίξω. Δεν θυμάμαι. Τέλος πάντων. Φαίνεται
Ένα απλό παιχνίδι με χαρτιά. Όμως,
Δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται:
Συχνά, τα ξημερώματα, αόρατοι μες στους καπνούς συμπαίκτες
Θεοί, κατάδικοι κι αυτοί στη δύναμή τους
Άλλα χαρτιά ανακατεύουν.
Ανακατεύουν, κόβουν και μοιράζουν στον πάνω κόσμο
Τις εικόνες μου και τους καθρέφτες μου
Σε στάσεις και χορούς.
Μες στους καπνούς
Ανακατεύουν, κόβουν και μοιράζουν
Άλλα χαρτιά.

Με κλέβουν
Εμένα, τον αδικαιολόγητα θνητό.

  Greek poets on the crisis, Smokestack Books, U.K 2013
  Επιμέλεια έκδοσης: Ντίνος Σιώτης