Γιασεμί

Η σιωπή σε δύο χώρους
2018

Τα βράδια όταν γυρνάω από τους
άσκοπους περιπάτους μου στην πόλη
βγάζω τα πέδιλα με τα ψηλά τακούνια
ξεσφίγγω τα λουριά
έρχομαι και σου δείχνω τις πληγές στα πόδια.
Σαν άλλος Ιησούς.
Τ’ αγγίζεις και με κοιτάς στα μάτια
σαν Θωμάς
που επιτέλους πείστηκες όχι ότι υπάρχω
μα για τ’ αντίθετο.
Τα φιλάς.
Έπειτα τρέχεις στη γλάστρα και μου κόβεις
ένα άνθος γιασεμιού.
Μαγδαληνή.
Φέρνεις το πρώτο άνθος στον επιτάφιό μου
δεν φεύγεις από δίπλα μου αν δεν με δεις να το μυρίζω.
Το φίλησα.
Το έκρυψα.
Το ξέχασα.


Όταν το βρήκα αποξηραμένο εκ φύσεως
στο φυτολόγιο της μνήμης
σε θυμήθηκα.
Άραγε, τι έγινε εκείνο που σκεφτόμουνα για σένα;
Ειπώθηκε; 
Ξεχάστηκε;
Ξεράθηκε;


Τι κρίμα που οι έρωτες διαλέγουν νυχτολούλουδα.

 

      Η σιωπή σε δύο χώρους, Οροπέδιο, 2018

 

Περισσότερα από τον/την Λιούτσια Ιωάννα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά