Κρατώντας τον κόκκινο δίσκο στα χέρια
καβαλίκεψα το στρογγυλό μαύρο ησυχαστήριο
και επιδόθηκα στη μελέτη της περιστροφής και του κόσμου γύρω του.
Τρύπες στ’ αυτιά
ιστοί στους αγκώνες
αστέρια σε λαιμούς, κεφάλια και τριχωτές μασχάλες
καρφιά πατόκορφα,
μαζοχισμός και πίκρα για επιβολή και αναγνώριση.

Ο κόσμος στροβιλίζεται ανένδοτος.

Η εισβολή μιας ψιλής ξανθιάς με ξεθωριασμένα μάτια
και άρεια παιδιά,
μου αποκρύπτει την αποτρόπαια θέα.
Μια γριά παραμορφωμένη από τα απανωτά οξυζενέ
πασαλείβει με ροζ μπογιά τις ρυτίδες της,
μεταλλαγμένη, παραδομένη
μ’ αρπάζει
-απολωλός
με την λεπίδα και με εναποθέτει
θυσία
στη μεταλλική στρογγυλή υποδοχή.
Και εκεί ορθά στέκομαι όρθια
και αναμένω το μοιραίο
να φωσφορίσει μες στην αναλαμπή
να μη χάσει ο τεμαχισμός την ιεροτελεστία του.

     Σκέψεις, Μανιφέστο, 2013