18 Αυγούστου 1880
Ζω σ' ένα βάθος μοχθηρίας και ψέματος
σ' έναν ταγγό πολτό
σ' ένα φαρμακερό λουλούδι·
σκέψου την κούκλα και τα χαλασμένα μάτια της
το σκουριασμένο νόμισμα πίσω από το νερό
σκέψου τον θάνατο και την παλιά του αγάπη
όχι αυτή την άνοστη νωθρή κατάσταση που είναι ο νεκρός
και σ' εξαντλεί και πας
μιλώ για καθαρό χρυσάφι
για το σπιρούνι του καιρού
το ξέφρενο σκυλί του
το πύον στην καρδιά.
Ζω σ' ένα βάθος που είμαι εγώ
σ' ένα πηχτό σκοτάδι ίσο
ζω μυστικά.

                                                   Αδιάκοπα ξανάρχεται αυτός ο άνεμος, ο ήλιος, η βροχή
                                                   αλλά ας μην υπερισχύσει εναντίον μου ο άνθρωπος.

               Ρόδινος Φόβος, Στιγμή, 1992