Η συφορά κυλούσε βαριά στις αυλακιές του προσώπου της μάνας

χυνόταν στη σάλα και στριφογύριζε μες στα προικιά

το βράδυ στο τραπέζι φάγαμε φίδια σκορπιούς και ζωντανά εντόσθια

ήμουν αγρίμι που το λάβωσαν και το κοίταζαν όλοι

ποτάμια κλάματα με κύκλωναν από παντού

με ζόρι πάλευα να τα γυρίσω πίσω

στα τραγούδια γουργούριζε η θλίψη λιμασμένη

την άλλη μέρα στην εκκλησία το νυφικό έλιωνε

η νύφη βούλιαζε στο γάλα γυμνή κι έχασκε μαύρη τρύπα

έσκουζε η μάνα κι έπεφτε στα πόδια του Γαμπρού

μαδούσε το κεφάλι κάτω οι πεθαμένοι τσιρίζοντας

ο πατέρας αμίλητος και τότε βλέπω το γάλα να

ξαναγίνεται νυφικό κατασκότεινο και μέσα η νύφη

ασάλευτη    ταξιδεύοντας

για την Αυτοκρατορία του Μαύρου

με τα τρομερά κι αναρίθμητα στόματα

     Παραλλαγές του μαύρου, Δελφίνι, 1998