Κι όμως, αν μερικοί από μας
σταθούμε γνήσιοι άντρες,
ακίνητοι και σοβαροί και αποφασισμένοι
σιωπηλοί σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο,
τότε ασφαλώς, πολύ σύντομα
οι παπαγάλοι που ζουν ανάμεσα μας
θα πεθάνουν. EDWARD KOCBEK

Τόσο μεγάλο άδειο, μήτε μηχανή
να επιβάλλει το πέρασμα ενός άντρα
στις λεωφόρους και στους δρόμους
της Λιουμπλιάνα.

Φαίνεται πως ήρθε η εποχή των σιωπηλών
ανδρών μέσα στο άδειο
όπως η τωρινή ιδέα της δικαιοσύνης
κι όπως το σώμα που διψαλέο
με ψύχρα στα χέρια και στις κάλτσες
γυρνά παραποτάμια τη νύχτα.

Το πάει για βροχή.

Βλέπω την πόλη πως δέχεται
την αλλαγή σωματικής θερμοκρασίας

Ήθελες απλά
να σκάσουνε οι παπαγάλοι ποιητή
κοίτα τώρα τη σιωπή που ουρλιάζει
πιο σιχαμερά
καθώς η δική σου η γενιά με τις σημαίες
και τα παρτιζάνικα τραγούδια
έχει πια χαθεί
και το κόκκινο των δρόμων
το φάγανε νεαρό σαν γόπα
μέσα στον εικοστό αιώνα
πριν προλάβει ν’ αλλάξει φύλο.

Γιατί τα ψαράκια το ‘χουνε αυτό.
Πού μυαλό για γνήσια αρσενικά.

Και οι παπαγάλοι συνεχίζουν σιωπηλά
να ξεφωνίζουνε τα ίδια και τα ίδια
δίχως πρωτοπορία δίχως τη φαντασία
με εκείνη την εκνευριστικά επίμονη
φωνή του αφεντικού τους

      Ίσως φύγεις στο εξωτερικό, Θράκα, 2024