Αγναντεύοντας ο Σαμουράι
αυτή την πλούσια φύση
τη συγκρίνει προς στιγμήν με την ερημιά της ψυχής του.

Ξέρει, βέβαια, πως άλλο είναι τα πράγματα
κι άλλο οι κρίσεις του γι’ αυτά.

Σταματά όμως για λίγο να στοχάζεται, και λέει
«Τι ομορφιά, Θεέ μου, τι ομορφιά».

Ύστερα συνοφρυώνεται
και ξαναρχίζει πάλι.

      Η καρδιά του σαμουράι, δεκάξι ασκήσεις ψυχραιμίας, Θράκα, 2023