Τους γέρους μην τους δείχνετε gros plan
Μακριά κρατήστε απ' το φακό της ασπλαχνίας σας
Τη φρίκη που ολόγυμνη ενσαρκώθηκε
Κι ωρίμασε στου χρόνου την απόχη
Το πρόσωπο εκείνο που φαγώθηκε
Σ' ερωτική απόγνωση

Δείξτε των νέων μοναχά
Τη ροδαλή τη ρωμαλέα σάρκα
Σε slow motion ν' αργεί η καταστροφή
Στης εξοχής τους ανθισμένους δρόμους
Στην παραλία το βράδυ με φεγγάρι
Όταν οι αγκαλιές ωραία ανοίγουν
Όταν σαν ρόδα φέγγουν τα φιλιά τους
Κι αργά αργά μαραίνονται – σαπίζουν
Μες στων γερόντων την πικρή μελαγχολία

  Σεντόνια της αγρύπνιας, Μεταίχμιο, 2006