Η μνήμη περιθάλπει τον καιρό
Τον φροντίζει σαν μικραναθρεμμένο αδελφό
Τακτοποιεί τα περιθώρια του χθες και του προχθές
του χθες πάνω στο σήμερα
Με ανοιχτή παλάμη γάλα στάζει
Προσμένει χρόνια ν´ ανανήψει
Ο μικρός κάθε μεσάνυχτα παρά
Τα φώτα της αλλάζει
πολλά χθες μαζεμένα έχει
σβησμένα σούρουπα και άλλα
Σαν κάποτε την ακουμπά στο έλεος του χρόνου

Έτσι είναι-Άσωτος αυτός κι αχάριστος
Έτσι είναι μηδενός εξαιρουμένου οι καιροί
Σήμερα γράφεις για το χθες
Και πριν λασκάρει το χαμόγελο και σαραντίσεις
Σ´ έχουνε ήδη πάρει για φαντάρο.

  Παραθαλάσσιο οικόπεδο, Πανοπτικόν, Θεσσαλονίκη, 2017