Ο δικός μου άγγελος είναι από σκοτάδι
σκύλος πιστός πάνω μου γέρνει τυλιγμένος σε σιωπή
–όταν η ρόδα της τρυφερότητας γλιστρά στην κατηφόρα–
βυθίζεται στη στάχτη της πόλης
και στον ύπνο του ονειρεύεται εκρήξεις.
Τότε βουλιάζουμε και οι δύο σ’ ένα μαξιλάρι λέξεις.

Η Μητέρα ντυμένη χιόνι
μπαίνει απ’ το παράθυρο.

    Έρημος όπως έρωτας, Μετρονόμος, 2015