Τι μαύρος που είναι ο θάνατος.
Αν ήταν άσπρος, θα ήξερα να γράψω
πάνω του ξόρκια, «σ’ αγαπώ», «καλό ταξίδι».
Θα έτρεχα να του πλύνω τις πληγές
αν είχε κοκκινίσει.
Θα του έλεγα όλη την αλήθεια
αν ήταν μπλε.
Όμως
μαύρος!
Τουλάχιστον πηγαίνει σε όλους.
Κι εμένα, τώρα που τον βλέπω από κοντά,
με κολακεύει.
Περισσεύει ένα πλοίο, Γαβριηλίδης, 2016.
Περισσότερα από τον/την Καλλέργη Λένα
-
Περισσεύει ένα πλοίο