Η Λουκρητία Βοργία 

δεν πάτησε ποτέ το χώμα των Ελλήνων.

Μονάχα τριακόσια χρόνια αργότερα 

προσκυνητής στον τάφο της ο Μπάυρον

της έκλεψε μια μπούκλα φυλακτό.

Ύστερα διάβαινε μαζί της και της μίλαγε: 

"Ω! δώσ' μου εσύ τη μνήμη σου

των γυναικών το αρχαίο μαντείο.

Ω! δώσ' μου εσύ την ομορφιά

άμμος να ρέει το αίμα μου

καρπός της γης". 

Την τελευταία νύχτα 

σφιχτά κρατούσε τα μαλλιά της 

κι έβλεπε μπρος του να περνούν 

όλα τ' αθάνατα κορίτσια 

καθώς φούντωνε η επανάσταση 

στις σιωπηλές πατρίδες των άστρων. 

      Δαιμόνιοι, Μελάνι, 2020