Μάνα, τα χείλη σου στέγνωσαν από τα πολλά "πρόσεχε" 
δε βλέπεις πώς είμαστε τόσο άβολα προφυλαγμένοι;
Αβάσταχτες ανέσεις στρατοπέδευσαν 
έγιναν τα βήματά μας ελιγμοί σε ναρκοπέδιο,
αλλά είν' ασφαλές πλέον, μάνα, ως το φράχτη -
αρκεί να μην ονειρεύεσαι, και δεν έχεις κίνδυνο.

Και μην ανησυχείς, δεν κάνει κρύο πια
βρέθηκαν λύσεις σε όλα.
Δεν κάνει ψύχρα πια
μα δεν είναι ούτε ζεστά,
ένα περίεργο ενδιάμεσο κάνει 
που μας ανακατεύει 
που μας αποπροσανατολίζει.
Δεν ξέρουμε τι να φορέσουμε,
πώς να φερθούμε του καιρού.
Ξεμείναμε κι από κρύο κι από ζέστη. 

       Γράμμα στη μητέρα, Αρμίδα, 2019