Συντηρούσα χρόνια τον γενέθλιο φόβο
δίχως ημερομηνία λήξης
μέχρι που έφθασες κορνάροντας
με πήρες απ’ το χέρι κι αναπάντητα
στα κύματα με σύστησες χωρίς παπούτσια

με τον καιρό συνήθισα υγρή
πρότεινα μόνη μου το σώμα στον αφρό
έγδυσα την καρδιά μου να βραχεί
δοκίμασα στα χείλη την αρμύρα
σε απάτητα ναυάγια περπάτησα
για τον χρυσό θαμμένο αστερία

ώσπου στο τέλος πνίγηκα.

Έκτοτε θ’ αποσύρομαι στεγνή
στα βήματά μου όπισθεν
κατάδική σου άγκυρα
ώς τα ρηχά της άμμου.

      Αλιρρόη, ΑΩ, 2023