Δρόμοι του ανθρώπου

Τύχη και ανάγκη
2013

Ψεύτικα τα φώτα
και αδύναμα
σ' όλο το μήκος της Ιεράς Οδού
η φαντασία μου
μ' ένα καφέ στο δρόμο
είμαι ο εκείνος
που περπατάει χωρίς λόγο αποδεκτό
κοιτάξαμε ένα γύρο το δρόμο
ανίκανοι σαν εραστές
να καταλάβουμε ποιες γραμμές
προσδιόριζαν την αγάπη μας
και κανένας άνθρωπος
στις διαβάσεις των πεζών εκεί
και κρύο
χοές στον γκρεμισμένο ναό της Σολωμού
τις νύχτες
τις βλαμμένες από τα λάθη
ας μη νυχτώσει ποτέ
που ότι έμεινε
να φαίνεται από το φως
κι ας έρθει
η ώρα πάλι για ταξίδι

 

 

Νοέμβριος '12, στο καφενείον "Η Μήδεια" στα περίχωρα του Κεραμεικού

 

 

      Τύχη και ανάγκη, Φίλντισι, 2013

Περισσότερα από τον/την Άκανθος

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά