Αγαπημένη μου, τούτη την αγωνία απ’ της καρ-
διάς μου τα τοιχία ποιος θα την αποξέσει; Θα
’θελα να επιδικάσω στα χείλη σου την ευχή να
προσυπογράψω τη μαρτυρία μου. Μόχθησα μά-
ταια να τρέψω ένα εγώ σε χιλιάδες εμείς, με τον
τρόπο μου, μόχθησα μάταια να μισανοίξω για
σένα την πόρτα σ’ έναν λειμώνα ολάνθιστο, με
τον τρόπο μου, μόχθησα μάταια να κάμψω για
σένα την έρημο, με τον τρόπο μου, μόχθησα μά-
ταια. Δέξου λοιπόν και εγκατοίκησε να αρτυθείς
ό,τι κι αν σε φιλέψω, μείνε κι ας έμεινε έρημη κι
ας την στοιχειώνει ο νους μου τούτη την πόλη
πώς την έκτισα απ’ το τίποτα για σένα με το τί-
ποτα κόκκοι της άμμου φύλλα-φτερά πορώδη
υλικά νερό αέρα οράματα βασιλικό και δυόσμο
θραύσματα ήχους πληγές φαντάσματα. Ό,τι κι
αν είχα σ’ το ’δωσα και θα σου δώσω κι άλλα.

      Η μονωδία της έρημος, Κέδρος, 2019