Εσύ,
με τραβάς
στο τροχόσπιτο του Θεού.
Εκείνος,
στην ανοιχτή φυλακή
του ατέλειωτου οργασμού
της ψυχανάλυσης.

Θα με διαπομπέψετε,
στους καβαλάρηδες της ανάγκης,
και στο πολυκέφαλο θηρίο
της αναποδογυρισμένης
πυραμίδας.

Εσύ.
Το ακτινοβόλο καθρέφτισμα του αυτοκόλλητου,
τραγουδάς,
και η ουρά της γάτας
τρεμάμενη
στη γάμπα μου,
ακουμπάει.

Εκείνος.
Το μασκοφορεμένο πρόσωπο της αγνωσίας,
σφυρά,
κι όλες οι σαρανταποδαρούσες
με χαμουρεύουν,
με τα σαράντα χέρια τους.
Τα στόματα
των αρσενικών βατράχων,
- δε θα γίνουν πρίγκιπες -
με φιλούν
επιχείλια.

Κανείς σας,
            Μη
            μ’ ακουμπήσει,
                     όσο
                     κρατά, η λοχεία.

Μόνο μετά.

           Η απουσιολόγος, Θράκα, 2016