Χωρίζει το σπόρο απ’ τα άχυρα.
Λιχνίζει κλαίγοντας. Τα άγανα
Καρφώνονται στα μάτια.
Απώλεια εικόνων τα δάκρυα, γάλα δράκων.
Το βυζαίνουν θολές πουτάνες.
Αυτές κατανάλωσαν τη νιότη του. Ξέμεινε
με την ευτυχία της άγνοιας
φυλακισμένη στη θλίψη ενός ανήμπορου κορμιού.
Ίσως η χώρα των λωτοφάγων να είναι λύση.

     Εξόριστες σκέψεις, κύμα, 2018