Πατάρι

Μείον Δεκάξι
2016

Ξέρεις πού θα με βρεις. Πλάι στο παράθυρο περιμένοντας τον
κοκκινολαίμη να σέρνει τον χειμώνα από το πόδι. Του πότιζα ένα
δέντρο• είναι βλέπεις το πάρε-δώσε. Εγώ δέντρο και ψωμί εκείνο
πέτρες και ψύχρα. Περιμένω τον χιονιά το ακονισμένο του νυστέρι.
Να απλώνει τα παιδιά μου πάνω στο χιόνι. Θα με δεις
τα Χριστούγεννα. Κρεμασμένη σε ένα ξεβαμμένο κλαρί κάπου εκεί
στη σκιά θα με βρεις. Πίσω από τα λαμπιόνια με χωμένο το καυτό
τους κεφάλι στη σάρκα μου εμένα το καλοθρεμμένο σκυλί. Με τα
καλοκαίρια να καίγονται κάθε 31 και το μελλοθάνατο φθινόπωρο
να βογκάει κάτω από τη λάσπη. Τι άνοιξη να περιμένεις στον
ελλειπτικό αυτόν γύρο; Θα με βρεις σωριασμένη πάντα στο ίδιο
κουτί. Μπλεγμένη σε καλώδια να χορταίνω σκοτάδι. Σ' εκείνο το
πατάρι που σκούζει ανάμεσα στις πρόκες. Εκεί στο βάθος
φτύνοντας σκόνη και μούχλα στο βραδινό σου γεύμα.

 

   Μείον Δεκάξι,  Μελάνι, 2016

Περισσότερα από τον/την Ντούξη Ελένη

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά